Hoe corona de taal verandert (of, zo je wilt, besmet)

De tweede coronalente is een feit. Zoals elk voorjaar bezorgen de pollen in de lucht me tranende ogen en een loopneus. Druppels en pillen helpen een beetje, maar op het bijverschijnsel niesschaamte hebben ze helaas geen vat. Vanmorgen nog proestte ik pardoes in de richting van een winkelverkoopster. Het was natuurlijk geen gericht spuugschot, maar het snotterscherm bleek geen overbodigheid. De verwijtende blikken van de klanten in de rij achter me prikten in mijn rug.

Ik schaamde me diep over mijn gebrek aan niescontrole en dacht na over een vrijwillige leeftijdsquarantaine. Mijn boodschappen zouden uitsluitend nog contactloos worden bezorgd. Wellicht zou het eenzaamheidsvirus me in de greep krijgen, maar liever dat dan door het leven te moeten als coronaspuuger.

Op weg naar huis dacht ik aan het winkelmeisje, dat later tot de generatie van coronials gerekend zou worden. In gedachten zag ik haar tijdens de coronavrijmibo foeteren over een coronacrimineel, die haar moedwillig probeerde te besmetten.

‘Wat me vanmorgen weer overkwam… Staat er zo’n coronatokkie, je weet toch, met zo’n quarantainepens in de fatsoenrij. Weet je wat ie deed, die covidioot… Zo’n bossnuiver, je weet toch… Die niest me vol in mijn bakkes! Dat was geen druppelcontact maar een druppeltsunami. Die nieshufter bezorgde me zowat een zorginfarct. Mijn coronakapsel helemaal in de war! Ik denk, nu ben ik besmet, dus dat wordt quarantinderen de komende weken. Had je eerst die hamstertokkies en die pleerolgekte in je winkel, word je nu belaagd door zo’n coronacrimineel. Waar is de anderhalvemeterpolitie als je ze nodig hebt? Als ik pech heb ben ik nu aan de beurt voor de beademingsmachinemalaise. Lig ik aan de slangen en worden mijn billen gewassen door de zorghelden. Allemaal door zo’n coronalul! Als het een beetje tegenzit kun je lekker bij me komen raamzwaaien. Zijn we lekker mee… Die coronaboetes, die moeten ze opschalen. Da’s het enige dat werkt bij die viruswappies. Ik loop me weer flink op te winden, dat merk je wel. Weet je, ik heb ook zo’n huidhonger… Misschien ben ik wel toe aan een coronababy…’