'Als ervaringsdeskundige weet je wat mensen moeten doormaken'

Ze heeft ruim tien jaar ervaring met psychiatrie. Jopi Verkuijlen is meerdere keren opgenomen. Hierdoor heeft ze veel ervaring opgedaan met therapieën en talloze mensen met allerlei ziektebeelden meegemaakt. Uiteindelijk is ze er bovenop gekomen. Nu zet ze zichzelf als ervaringsdeskundige van stichting Door en Voor in bij het project Kwartiermaken in Oss.

Rond haar veertigste gaat het mis. De combinatie van gezin, kinderen en werk eist zijn tol’. “Ik heb gewerkt tot ik er letterlijk bij neer gevallen ben. Mijn huisarts zei: ga maar naar bed, over twee weken loop je weer rond. Maar dat pakte anders uit. Ik kon niet meer lopen, eten of drinken. Mijn lichaam werkte niet meer. Ik was mezelf kwijt. Wist niet meer wie ik was.”

“Drie maanden na de eerste opname was ik even thuis, maar ik was bang in mijn eigen huis. Toen ben ik in Coudewater opgenomen. Na veel therapieën en medicijnen was de uiteindelijke diagnose dat ik een flinke burn-out had. In de jaren daarna heb ik een aantal opnames meegemaakt. Als ik weer naar huis ging, volgde er weer een terugval. Maar met heel kleine stapjes ben ik toch sterker geworden, ook al dacht ik iedere keer dat ik terugviel dat het nooit meer goed zou komen. “

Veel gezien

“Door mijn jarenlange ervaring met opnames, therapieën en gesprekken met medecliënten heb ik veel van de psychiatrie gezien. Ik dacht als ik iets ga doen, dan in het teken van de psychiatrie. Van binnen voel ik die behoefte omdat ik zelf zo moeilijk heb gezeten. Via een vriend ben ik in contact gekomen met stichting Door en Voor.“ Nu is ze als ervaringsdeskundige betrokken bij het onlangs gestarte project Kwartiermaken in Oss.

“Ik wil mensen helpen om oplossingen te zoeken, zodat ze weer op de goede weg komen. Dat kan ik omdat ik zelf ook een uitweg heb moeten zoeken. Een professionele behandelaar weet wel alles uit de boeken, maar wij weten echt hoe het is, hoe het werkt en wat je het beste kunt doen. Het is allemaal opgebouwd uit heel kleine stapjes. Dan val je weer een keertje terug en nog een keertje, maar langzaam aan ben je wel aan het herstellen.”

In de goede richting

“Mensen met zware psychiatrische aandoeningen kunnen we niet genezen, maar we kunnen ze wel helpen een stapje in de goede richting te zetten. Ze zullen altijd dat probleem hebben maar moeten leren om er mee om te gaan. Als je dat weet en accepteert dat het niet allemaal gaat zoals je wilt, dan heb je de eerste stap al gezet. Dat probeer je de mensen bij te brengen.“

“Het gaat er om dat je ze zich toch iets beter gaan voelen. Dat ze meer mogelijkheden gaan zien. Dat ze zich niet weg hoeven te cijferen. En niet denken dat kan ik niet of durf ik niet. Dat je ze een fijner leven terug kunt geven, want je kunt ze niet genezen. Daar zijn we ook niet voor. Je kunt ze wel helpen en bepaalde richtingen aangeven. Dat ze beter in hun vel komen te zitten en een beter gevoel krijgen. Ik heb die drive om dat te doen.”