Rare jongens…

Slurpen en boeren tijdens het eten zijn voor ons, Nederlanders, zeer onbeleefde gewoontes. Dit terwijl het in veel landen juist een signaal is dat de maaltijd hem of haar heel erg goed heeft gesmaakt. In China is spugen op straat verboden, alles wat kruipt is eetbaar en in een restaurant leg je je tas nooit op de grond, maar op een stoel. Rare jongens, die Chinezen.

Zo zijn er over de hele wereld gebruiken waar wij versteld van staan. Nee, geef ons maar gewoon de oer-Hollandse nuchterheid. ‘Wij doen tenminste wel normaal’, is de veel voorkomende gedachte bij het horen van dit soort buitenlandse gebruiken. Maar doen wij wel zo normaal?

Als een baby geboren wordt, zetten onze buren een grote vogel in ónze voortuin met een naambordje van het kindje en daarbij allemaal babykleren aan een waslijn. Daarnaast planten we met Kerst een dennenboom midden in de woonkamer en versieren we deze met lampjes. Levensgevaarlijk overigens.

Bij het behalen van een diploma hangen we de schooltas buiten aan de Nederlandse vlag en op 1 april steekt iedereen elkaar de gek aan door kinderachtige grapjes te maken over veters die loszitten of een gat in het shirt dat er niet in zit. Nog maar niet te spreken over een stokoude man met baard, paard en staf die op 5 december heel het land voorziet van cadeautjes, een haas die paaseieren schildert, zoekt of verstopt of een pop van iemand uit de Bijbel die bij de vijftigste verjaardag in de voortuin wordt geplaatst.

Wij kunnen er dus ook wel wat van. Alleen staan we hier nooit bij stil. Net zo min als alle andere culturen dat bij hun eigen gewoontes overigens doen.